۱۳۸۷ مرداد ۲۳, چهارشنبه

این نوشتار کاملا غیر سیاسی است





چند روز پیش تو روزنامه "اعتماد" خبری رو خوندم که یکی از بچه های شاخه جوانان حزب مشارکت در سوالی از سعید حجاریان می پرسه ٬ بعد از ترور خاطره ای رو بیاد می آرید؟ وسعید حجاریان در جوابش می گه : یکی از روحانیون که اتفاقا از ائمه جمعه نیز بود در پیغامی به تیم پزشکی نسبت به تزریق آمپولهای 150 هزر تومانی به من اعتراض می کنه و می گه: چرا ین کارها را می کنید؟ بگذارید تا بمیرد.

نمی دونم تا حالا مریض شدید یا نه! اما خواهش می کنم یک لحظه افکار و عقاید سیاسیتون رو کنار بگذارید و فارغ از این حرفها از جنبه انسانی به این قضیه نگاه کنید.فقط و فقط غیر سیاسی ٬ خودتون رو جای آقای حجاریان فرض کنید.

این انسانیه؟

کمی به خانواده اون عزیز فکر کنید. در حالی که هر لحظه امکان داشت عزیزشون رو از دست بدن کسی بخواد که سایه پدر یا همسرش از بالای سرش کم بشه

و با اون کوله بار استرس حتی نتونه جوابش رو بده.

بعضی وقتها انسان چیزهایی رو می شنوه که واقعا عجیبن





هیچ نظری موجود نیست: